Pagmumuni-muni

Matapos banggitin ang mga “damit” ng bagong pagkatao—malasakit, kabutihan, kababaang-loob, kahinahunan, at pagtitiyaga—binigyang-diin ni Pablo ang pinakaimportanteng “pananamit” ng isang Kristiyano: ang pag-ibig.

“Higit sa lahat ng ito…”

Ibig sabihin, kahit gaano ka pa kabait, matiyaga, o mahinahon—kung walang pag-ibig, kulang pa rin.

Ang pag-ibig ang buklod—ang tali na nagdudugtong sa lahat ng katangian ng isang buhay na binago ni Kristo. Ito ang dahilan kung bakit:

• Ang pagtitiyaga ay nagiging mapagpasensya.

• Ang kababaang-loob ay hindi mapagmataas.

• Ang kabutihan ay nagiging taos-puso.

Ang pag-ibig na ito ay hindi damdamin lang. Ito ay desisyong magmahal kahit mahirap, kahit walang kapalit, at kahit minsan ay masakit. At ang ganitong klaseng pag-ibig ay ipinakita sa atin ni Kristo sa krus.

1. Ang mga ginagawa mo ba araw-araw ay pinapagitnaan ng pag-ibig?

2. May mga taong bang kailangan mong mahalin hindi dahil karapat-dapat sila, kundi dahil minahal ka rin ng Diyos nang ganoon?